Myndbirtingar með fréttum

Þarna hefði áreiðanlega mátt finna betri mynd með þessari frétt.

Naktir kúrekar í hár saman

Fyrningarleið til glötunar

Ýmsar greinar um sjávarútvegsmál hafa verið að birtast nú undanfarið.  Þá hefur og umræða á öldum ljósvakans að miklu leyti snúist um þessa grunnstoð íslensks þjóðlífs.  Virðingarleysi það sem ég hef orðið var við í þessari umfjöllun  hefur algerlega gengið fram af mér.

Jórunn Einarsdóttir skrifar á Eyjamiðlunum að nú sé hræðsluáróðurinn kominn í gang aftur og að þar standi að baki ráðamenn hér í Eyjum.  Hún nefnir að atvinnulífið þurfi ekki allt að snúast í kring um sjávarútveg,  „enda gerist hlutirnir í Eyjum bæði ofan og neðan við Strandveg“  af nógu sé að taka.  Sem dæmi um atvinnuflóruna nefnir hún orðrétt:

„Við höfum yfir að ráða öflugum menntastofnunum og þekkingasetri. Hér er staðsett sjúkrahús og heilsugæsla, gríðarlega vel tækjum búin, elliheimili og sambýli svo fátt eitt sé nefnt. Hér er fjölbreytt verslun og önnur þjónusta, bæði opinber og einkarekin.“ 

Jórunni finnst heldur mikið púður fara í kvótaumræðuna og sárnar að ekki sé meira rætt um undantalin atriði. Þeir sem eitthvað skynbragð bera á atvinnulíf okkar bæjarfélags átta sig líklega á þeirri staðreynd að ekkert af ofantöldu fæst þrifist hér í Eyjum án sjávarútvegs.  Vissulega eru þörf störfin sem þjónustugreinum fylgja en þar framleiðum við ekki neitt.  Ef framtíðarsýn Vinstri grænna snýst um að gera Eyjar að einhverri þjónustubyggð þá tel ég að þar séu menn á villigötum.

Jórunn undrast að nokkur hafi áhyggjur af yfirvofandi fyrningaraðgerðum ríkisstjórnarinnar.  Engum eigi að detta annað til hugar en að þar verði stigið varlega til jarða í hverju skrefi.    Viðtal við Þórólf Matthíasson í Kastljósinu á miðvikudagskvöld sýnir aftur á móti einmitt fram á hið gagnstæða þar sem hagfræðingurinn segir fullum fetum að það sé í góðu lagi að sjávarútvegurinn fari á hausinn, það komi þá bara önnur fyrirtæki sem sjái um veiðar og vinnslu í framtíðinni.  Eigum við að spjalla aðeins um elliheimilið og sjúkrahúsið á meðan þetta gengur yfir? Ég held ekki.

Þá sendir Róbert Marshall útgerðarmönnum kaldar kveðjur.  Hann beinir spjótum sínum að stærstu útgerðarfyrirtækjunum okkar hér í Eyjum með hótunartón.  Þar furðar hann sig á því að forsvarsmenn þeirra hafi setið fund um samgöngumál, eins og þeim hafi nokkuð komið það við, ásamt því að lýsa yfir stríði við samtök útvegsmanna. 

Ég sat fund fyrir kosningar með þeim Jórunni og Róberti og lýsti áhyggjum mínum af stöðu mála.  Ég spurði á þessum fundi hvort þau gætu sagt við mig sem hinn almenna bæjarbúa sem á allt undir útvegsfyrirtækjum og þá einnig þeim aðilum sem að þeim fyrirtæknunum koma að við þyrftum ekki að óttast um stoðir atvinnulífsins hér á staðnum, að fyrirtækin hér ættu ekki á hættu að að þeim yrði veist með þeim hætti að hætta yrði á gjaldþroti.   Svör við þessum spurningum fékk ég ekki þá, en tel mig hafa fengið þau núna.  Fyrningarleið skal farin hvað sem tautar og raular og fari fyrirtækin á hausinn þá getum við alltaf huggað okkur við að hafa skóla, sjúkrahús og elliheimili.

Sá hræðsluáróður sem rekinn var hér fyrir kosningar af Sjálfstæðismönnum á fullan rétt á sér í dag.  Til valda er komið fólk sem telur réttlætið felast í því að taka fiskveiðikvótann af núverandi handhöfum og skipta honum síðan út á „réttlátan“ hátt.  Reyndar hefur hvergi heyrst hvernig því skuli háttað né heldur hvernig réttlætið muni ná fram að ganga með þessari aðgerð.  Öllu máli skiptir að koma núverandi handhöfum í þrot svo byggja megi upp nýjan sjávarútveg á hinu nýja Íslandi.  

Þessi leið mun stórskaða sjávarútveginn.  Sú eignaupptaka sem mun eiga sér stað á næstu árum mun skilja fyrirtækin eftir yfirskuldsett og þar með gjaldþrota.  Gjaldþrot sjávarútvegsins getur svo hæglega sett bankakerfið á hliðina aftur.

Mér er alveg sama hversu oft einhver hefur spilað í brekkusöng eða látið börnin sín spranga.  Þeir sem standa fyrir jafn skelfilegum aðgerðum og hér um ræðir verða aldrei Vestmannaeyingar í mínum augum.  Þetta er aðför að Vestmannaeyjum og lansbyggðinni allri.

Steingrímur ósiðlegur

Mikið er ég hjartanlega sammála siðanefnd SÍA.  Myndir af Steingrími eru alls ekki boðlegar og brjóta algerlega í bága við almenna siðferðiskennd.    Þar að auki finnst mér að skoðanir hans eigi heldur ekkert erindi inn í auglýsingar eða fjölmiðla yfirleitt. Ég fagna þessari niðurstöðu.

Auglýsing í bága við siðareglur

Við skulum ekki setja ykkur á hausinn strax.

Stjónrnarflokkarnir senda okkur á landsbyggðinni kaldar kveðjur.  Við skulum leyfa ykkur að draga okkur upp úr skítnum áður en við setjum ykkur á hausinn.  Það sem kallað var hræðsluáróður af vinstrimönnum fyrir kosningar, þegar varað var við þessum aðgerðum er þá líklega raunin eftir allt saman.  Nú hafa stjórnarherrarnir áttað sig á stöðunni og sjá að sjávarútvegurinn er sú grein sem koma mun okkur út út kreppunni. 

Þessi skilaboð til okkar sem byggjum lífsafkomu okkar á starfi útvegsfyrirtækja gefa ekki ástæðu til bjartsýni.  Eins og annars staðar á landinu setur efnahagsástandið mark sitt á sjávarbyggðir landsins. Með þessum orðum "ríkisstjórnarinnar" er okkur í raun lofað því að þegar ástandið fari að lagast verði fótunum kippt undan sjávarútvegsfyrirtækjunum til þess að geta dreift aflaheimildunum aftur á "réttlátan" hátt.

Óvissan ein og sér sem sjávarútvegurinn þarf að lifa við undir þessum hótunum getur hæglega sett greinina í stórkostlegan vanda.  Ég tek ofan hatt minn fyrir þeim sem velja sér að vinna undir þessum hótunum og ásökunum.  Það er sjávarútvegurinn sem heldur þessu landi á floti í dag eins og hann hefur alltaf gert frá upphafi útgerðar í landinu.  Útvegsmenn, sjómenn og verkafólk á allt annað skilið en þessar kveðjur.

Guð blessi Ísland.

Kvótakerfi ekki umbylt

Tveir valkostir

Á morgun göngum við til kosninga.  Valkostir eru í mörgum tilfellum skýrir, þó svo stefnumálin hafi nú verið nokkuð flöktandi hjá vinstri flokkunum sem eina mínútuna vilja álver en ekki hina næstu, einn daginn vilja þjóðaratkvæði um aðildarviðræður ESB en ekki þann næsta, einn daginn vilja eignaskatt en kannast ekkert við það daginn eftir og svo mætti lengi telja.

Íslendingar hafa ekki farið varhluta af þeim efnahagsþrengingum sem hrella heimsbyggðina þessa dagana.  Yfir okkur hefur riðið mesta efnahagslægð íslandssögunnar með tilheyrandi braki og brestum.  Allir flokkar eru sammála um að sjávarútvegurinn muni að miklu leiti standa undir endurreisn íslenska efnahagskerfisins.  Þó er því þannig farið að vinstri flokkarnir boða aðgerðir í sjávarútvegsmálum sem stefna munu greininni lóðbeint í þrot.  Svonefnd fyrningarleið sem flokkarnir boða gegnur út á að taka til ríkisins aflaheimildir sem fyrirtækin hafa keypt en skilja þessi sömu fyrirtæki eftir með skuldir vegna kaupanna. 

Sjávarútvegsfyrirtæki hafa ekki frekar en önnur fyrirtæki í landinu farið varhluta af þeirri efnahagskreppu sem yfir landið hefur riðið.  Að ætla sér að ráðast með þessum hætti að þeirri grein sem á að verða undirstaðan að endurreisn efnahagskerfisins er stórhættulegt athæfi og með ólíkindum að mönnum skuli detta svona nokkuð í hug, sérstaklega á þessum viðsjárverðu tímum.

Þá hefur Samfylkingin lofað því að ganga með okkur beina leið inn í ESB.  Þar ætla þeir að reisa við efnahag þessarar þjóðar.  Það hljómar mjög undarlega að segja eina stundina að sjávarútvegurinn eigi að bjarga þjóðinni en þá næstu að koma með þessar tvær tillögur sem örugglega munu ganga að greininni dauðri.  Lengi vel virtist sem vinstri grænir ætluðu að standa á móti ESB áráttu Samfylkingar en nú virðist annað hljóð komið í strokkinn og menn löngu búnir að henda minnisblöðunum frá landsfundinum.

Þá má nefna að Vinstri grænir eru algerlega með það á hreinu að fyrstu aðgerðir sem skoða eigi til að laga halla ríkissjóðs séu að lækka laun og hækka skatta.  Vissulega getur komið til þess að hækka þurfi skatta og daga saman í launakostnaði.  En flokkur sem setur þau mál í fysta sæti ásamt því að standa í vegi fyrir atvinnuuppbyggingu í formi stóriðju á ekki heima við stjórnartauma lands í miðri kreppu.

Sjálfstæðisflokkurinn ætlar að standa vörð um þá atvinnugrein sem draga á okkur upp úr þessu ástandi.  Innganga í ESB er ekki á dagskrá og hvað þá að stunda stórfellda eignarupptöku í greininni.  Allar leiðir verða skoðaðar áður en hugur verður leiddur að launalækkunum og skattahækkunum og nýjir skattar verða ekki teknir upp.  Skapa á störf í iðnaði og framleiðslu og ber þar hæst tvö álver í Helguvík og á Bakka.

Það eru tveir valkostir í stöðunni.  Að setja X við D og stuðla þannig að endurreisn atvinnulífsins með fókusinn á ný framleiðslustörf, varðstöðu við sjávarútveginn og sjálfstæði þjóðarinnar. Eða að kjósa lægri laun, hærri skatta og laskaðan sjávarútveg.

Þitt er valið.

Stjórnin heldur enn